به گزارش مشرق، محسن مهدیان طی یادداشتی در روزنامه همشهری نوشت: همه آمدند. یک صدا به فراخوان وطن؛ به ضیافت میهن. هم بیعت است و هم لبیک و هم رفراندوم است و هم فراتر از این همه.

امسال شعارها در شب جشن انقلاب نیز رساتر بود. پرطنین تر بود. گسترده تر بود. گوئی فریاد یک حقیقت بود که در این روزها ظهوری بیشتر یافته است. فریاد الله اکبر. خدا برتر است؛ از همه کس، از همه چیز. فقط اوست و هرچه هست مقابل او فقر مطلق است، هیچ است و پوچ.

و این مردم نمایش تماشایی ذکر الله اکبر اند. الله اکبر یک حقیقت است؛ عالم به تدبیر اوست. اما همین ذکر قرن ها بود در دل جهل تودرتوی تاریخ، خاک می خورد تا خمینی به پشتوانه یک ملت آنرا به چشم کشید. سردست گرفت و عیان ساخت.

اما مردم امروز، همان مردم ۵۷ نیستند و به مراتب جلوترند. معنویت یک ملت را باید با قدرت به ظهور کشاندن ذکر الله اکبر سنجید و این ذکر را تنها ملتی می تواند امتداد ببخشد که بیشتر بروز یداللهی دارد.

این مردم کم مشکل ندارند؛ هم مشکل اقتصادی و هم مضیقه های مختلف ناشی از ضعف های داخلی و دشمنی های خارجی. اما خوب می دانند که دفاع از نظام امری فراتر از کم و کسری های سیاسی و نهادی است. دفاع از نظام، دفاع از همان حقیقت ابدی و ازلی است. دفاع از نظام یعنی به فراز نشاندن پرچمی که میگوید خدا برتر از هر چیز است...

در راه حق نیز کسری بسیار داریم؛ اما هر چه هست در حرکتیم به سوی او. راه بسیار است و نقیصه های فراوان اما در حرکتیم. امروز الله اکبر تنها لقلقه زبان زاهدان و عابدان و سجاده نشینان و ریش سفیدها نیست و هویت یک ملت است؛ پیر و برنا و دهه هشتادی و نودی نه به لب که به قلب شان و عمل شان این ذکر را تسبیح می کنند.

مردم در بهمن ۱۳۵۷ ذکر الله اکبر را مقابل دست استعمار به جلوه کشیدند و در بهمن ۱۴۰۱ مقابل همه استعمار. یکبار مقابل آلت دست دشمن انقلاب کردند و یکبار در مقابل همه هیمنه دشمن استقامت. استقامت فراتر از خیزش است. چه ملت ها که خوش درخشیدند و در ادامه راه خاموش شدند. استقامت مردمی دیگر می سازد؛ فراتر از "همان مردم".

اینجاست که به روشنی باید گفت بهمن ۱۴۰۱ از بهمن ۱۳۵۷ جلوتر است چون بروز ذکر الله اکبر بیشتر و بیشتر است...